De penning bestaat uit een effen rond plaatje gevat in een volle ring, versierd een parelcirkel en een concave versierde boord en met bovenaan een bol, met langs beide zijden een gebogen deel, en met een draagring. Het plaatje is als volgt ingegraveerd : Centraal staat een vrouw met lang gewaad en een vogel in haar rechterhand met links van haar een deel van een zuil en rechts een anker ; ze is omgeven door een open krans van lauriertakken die onderaan gestrikt is en met rond deze krans bovenaan, Maetschappy van Rhetorica de Hoop te Antwerpen, en onderaan telkens in twee lijnen, links, de toneel bestuerder / J. BUTIN ; en rechts, de voorzitter / D. VERHAEGEN ; bovenaan langs de rand, VLAEMSCH TOONEEL en onderaan een ingeslagen zilverteken (zwaardje). Op de andere zijde staat centraal de fontein op stenen bassin staande op een sokkel met erboven een grote koningskroon met op de sokkel, links, GENT in het midden, FONTEINISTEN en rechts, 1448 en rondom de fontein bovenaan, DE FONTEINISTEN en onderaan, Antwerpen den 12 december 1847. ; daarbuiten rondom, Nut Kunstverbroedering opgedragen aen de Gentsche Koninglyke maetschappy van Rhetorica Te Antwerpen ontstonden in de 19de eeuw drie toneelverenigingen. Liefde en Eendragt werd gesticht tijdens de Franse overheersing en begon vanaf 1813 opvoeringen te geven. Het was een maatschappij van deftige burgers waar het gewone volk geweerd werd. In dezelfde periode ontstond Rhetorica onder de kenspreuk Jong en Leerzuchtig opgericht door eenvoudige burgers en ambachtslui. De jongste van de drie was De Hoop, gesticht in 1824 door plaatselijke neringdoeners. Ze probeerde de twee anderen de loef af te steken. Vanaf de Belgische onafhankelijkheid vielen de opvoeringen een drietal jaren stil maar vanaf 1833 werd de activiteit hernomen. De Hoop bloeide en werd vanaf 1828 de voornaamste en de rijkste van de drie. Enkel de Hoop had vrouwelijke toneelspeelsters. In de andere verenigingen moesten mannen in vrouwenkleding optreden. Jean Butin, op de medaille vermeld als toneelbestuurder, was voordien acteur en vertolkte voornamelijk rollen van personages met een slecht karakter, wat schijnbaar overeenkwam met zijn eigen karakter dat allesbehalve vriendelijk was. Het leverde hem de bijnaam Jan Patat, de baardkrabber op. Op 12 december 1847 waren de Fonteinsten te gast in Antwerpen waar ze voor de eerste maal het stuk Leon opvoerden. De plaatselijke zaal Zael des Variétés was overvol en men had zelfs toeschouwers moeten weigeren. Men eindigde met een blijspel maar tussen de twee stukken in werden de bezoekers bedacht met deze mooie medaille die speciaal voor de Fonteine was ontworpen en met hun embleem versierd. Bruikleen van de rederijkerskamer De Fonteine.