Wapenschild van de familie Aranda getooid met een tornooihelm met afhangend helmkleed en met boven de helm het embleem van Aranda en rondom een dubbele cirkel en een verhoogde rand. Op de keerzijde staat een doodshoofd geplaatst bovenop twee gekruiste beenderen met rondom op een banderol, MEMENTO – MEI SALTEM VOS – AMICI MEI en rondom tussen twee verhoogde cirkels, D FRAN ▪ DE ARANDA OBYT 5 DECB I663 en met rondom een verhoogde rand. François d’Aranda was de zoon van de gelijknamige Spaanse consul en van Anne van Severen. Hij werd in 1630 ingeschreven in de burgerij van Brugge en werd datzelfde jaar schepen van de stad, functie die hij eveneens vervulde in 1631, 1637 en 1638. In 1641 en 1643 werd hij afgevaardigde en burgemeester in 1634 en 1640. In 1631 werd hij verkozen tot leraar aan het hospice Saint-Julien en prevoost aan de Nobele Confrérie van het Heilig Bloed in 1635. D’Aranda huwde op 29 november 1633, Isabelle Cloribus, dochter van de heer van Meetkerke. Ze overleed reeds op kerstdag 1635 en hij hertrouwde met Jeanne de Meulenaere die op haar beurt stierf op 4 juni 1640. Na zijn verwerving, rond 1643, van het hof van Swanenburg, nam François d’Aranda de naam aan van deze seigneurie. Hij overleed te Brugge op 5 december 1663 en werd bijgezet in het familiegraf in de Augustijnenkerk waar hij ook een jaarlijkse mis liet opdragen, met uitdeling van brood, ten koste van zijn erfgenamen. Sommige van deze penningen zijn later gewijzigd, het omschrift werd met de burijn verwijderd en een draagoog werd opgezet om dienst te doen als kenteken voor de confrérie van de Goede Dood. De stempel van deze penning, ontworpen bij het overlijden van d’Aranda, bevindt zich eveneens in het museum. Het exemplaar in een andere metaallegering is mogelijks een latere naslag.