Het werk verhaalt een van de talrijke anekdotes en legendes die rond de figuur van Bernardus (1090-1153) nog tijdens zijn leven en in de loop van de late middeleeuwen circuleren. Hier wordt de lactatio voorgesteld: Maria zou aan Bernardus, benedictijnermonnik, stichter en abt van de abdij van Clervaux, verschenen zijn en hem een straaltje moedermelk op de lippen hebben gespoten. De scène symboliseert de intieme relatie tussen Maria en de heilige. De man zit in zijn benedictijnerkledij geknield en met opgeheven armen in aanbidding voor de zwevende Maria en Jezus. Boven zijn hoofd houden enkele putti een banderol vast en naast hem liggen een zandloper en nog enkele andere objecten.