Op een middengedeelte van de voorzijde, omringd door een krans van laurierbladeren die onderaan gestrikt is en bovenaan eindigt in een kroon, die de rand van de penning vormt, staat het gelauwerd hoofd van Napoleon I naar rechts met langs de rand, links, NAPOLEON I , rechts, EMPEREUR ; onder de hals het muntmeesterteken, een liggend anker, en rondom een parelcirkel. Op een middengedeelte van de keerzijde en omringd door een krans van laurierbladeren, onderaan gestrikt en bovenaan eindigend in een kroon, die de rand van de penning vormt, A / SES / COMPAGNONS / DE GLOIRE / SA DERNIÈRE / PENSÉE / STE HÉLÉNE / 5 MAI / 1821 ; rondom tussen een volle cirkel en een parelcirkel, CAMPAGNES DE 1792 A 1815 (bloemetje). Na de restauratie van het Franse keizerrijk op 2 december 1852 door Napoleon III besloot deze in 1857 om aan alle nog levende oud-strijders van zijn oom Napoleon I een ereteken uit te reiken. Als afbeelding van de vorst op de voorzijde werd een ontwerp gebruikt van Collot die werkzaam was in de Parijse Munt in 1841 en 1842 en als muntmeesterteken een anker had. De keerzijde verwijst naar het overlijden van Napoleon op 5 mei 1821 en naar zijn veldslagen tussen 1792 en 1815. Naast dit ereteken werden nog drie andere, kleinere, formaten uitgegeven. Er wordt nog steeds naar verwezen als de St-Helena-medaille.