Lavaboketels en bekkens verwijzen in de liturgie o.a. naar het aloude ritueel van de handenwassing. In oorsprong brachten de gelovigen als offergave natuurprodukten mee die door de priester werden ingezameld. Hierna waste hij zich de handen alvorens de dienst verder te zetten. Later werd de oorspronkelijke handenwassing een louter symbolische reiging. De schenkkannen en wasbekkens die vanaf de 11de eeuw hiervoor werden gebruikt, stemden overeen met het huishoudelijk vaatwerk. vanaf de 12de eeuw krijgen schenkkannen een eerder dierlijke vorm en spreekt men van 'aquamanile. Deze laatste worden in de 15de eeuw vervangen door lavaboketels met twee tuiten. Ze hingen op in de daartoe bestemde nissen boven een wasbekken. Op schilderijen van de Vlaamse primitieven zijn ze veelvuldig te zien, wat duidelijk aangeeft dat ze ook in burgerlijke interieurs gebruikt werden.