MEDAILLE / DE / MENDIANT / GAND / N 62 ; rechts naast de DE een instempeling met een Frygische muts en het monogram, R Fe / 1 ; de plaat is op verscheidene plaatsen doorboord, bovenaan één gat en telkens twee gaten links, rechts en onderaan. Bedelaarsinsignes werden reeds vroeg door diverse Zuid-Nederlandse steden uitgegeven, en dit veralgemeend gebruik was zeker niet aan het toeval te wijten. Tijdens het Ancien Régime was het bedelen immers streng gereglementeerd. De ordonnanties terzake kwamen vooral tot stand in tijden van oorlog of crisis – als de overlast van landlopers, vagebonden en bedelaars sterk toenam. Hun effect was echter gewoonlijk maar van beperkte duur, omdat ze slechts gedurende een korte periode strikt werd toegepast. Dat verklaart waarom éénzelfde ordonnantie in de loop der jaren herhaaldelijk opnieuw kon worden gepubliceerd. De eerste maatregelen tegen de misbruiken en bedriegerijen bij het bedelen werden vervat in de verordening van Filips de Goede van 14 augustus 1453. Na de Franse bezetting had de prefect van het Scheldedepartement, Faipoult, het grote aantal bedelaars te Gent opgemerkt. Hij vaardigde dan ook een verordening uit om het bedelen te reglementeren. Dit werd enkel toegelaten aan bepaalde inwoners van de stad mits toestemming van de burgemeester. Het ontvangen van een bedelaarspenning was het bewijs van deze erkenning en ze moest duidelijk zichtbaar op de kleding gedragen worden. Het derde exemplaar (onder N.132 3/3) werd niet uitgegeven in opdracht van de Franse overheid maar waarschijnlijk tijdens de Hollandse periode.