Het middendeel van de wandelstok vertoont cannelures en geschulpte uiteinden. Een ring snoert dit deel halverwege in. Naar onder toe loopt het middendeel uit op een everzwijnskop, die een knoestige tak in de muil houdt, waarop een bloem met een bij is aangebracht. Naarboven toe loopt het middendeel uit op een vissekop. Uit zijn muil rijst een deel van een vrouwenlichaam (op de rug gezien) op: dijen met kousen en een ontbloot zitvlak waarboven een hemd. De keerzijde van dit element wordt door de kop van een dikke boze vrouw met open mond. De lijn van de hoofddoek van de vrouw en van het hemd wordt verder gezet in een getorst eind en loopt uit in de kraaglijn van een jas van een grijnzende mannenkop met halflang haar en een pet. Wandelstokken werden in deze periode enkel door zeer modebewuste heren gebruikt.