Ayse Isci migreerde in 1978 naar Gent met een studentenstatuut om zich bij haar echtgenoot in Gent te kunnen voegen. Haar vader was bibliothecaris in het dorp waar ze vandaan kwamen. Hij kreeg vaak de vraag om brieven te typen voor dorpsgenoten en gebruikte de enige typemachine van het dorp die eigendom was van de lokale bibliotheek. Zijn dochter Ayse kocht een typemachine in Gent en stuurde hem op naar Turkije. Om zijn dochter te bedanken typte hij deze brief met die typemachine. Hij drukt zijn dankbaarheid uit voor het cadeau en vertelt hoe trots hij is dat zijn dochter gestudeerd heeft en een open blik heeft op de wereld. Hij hoopt in de brief dat Ayse's jongere broer en zussen op haar zullen lijken wanneer ze haar leeftijd bereiken. Een leuk detail is ook dat hij dit briefje typte op de gebruiksaanwijzing van de typemachine.