De penning bestaat uit een apart plaatje in een ring met getande binnenkant en met bovenaan in zilver opgezette opengewerkte druivenranken met vruchten met daardoor een draagring. Op het plaatje staat een apart opgezette en opengewerkte druiventak met twee grote bladeren en erboven een kroon en met rondom ingegraveerd, UIT ERKENTENIS VOOR HAER UITSTEKEND TALENT (bovenaan) ~14 october 1855 ~ Op de andere zijde is ingegraveerd, Aen / Mevrouw Ven Peene / de Werkende Leden der / Koninklijke Maatschappij / de Wyngaerd / te Brussel De naam van Virginie Miry is in de dubbele betekenis van het woord onverbreekbaar verbonden met die van Hippoliet Van Peene. Zij werd zijn teerbeminde echtgenote en zij werd de beste vertolkster van de voornaamste vrouwenrollen, die hij in zijn talrijke toneelstukken, treur-, zang- en blijspelen ontwierp. Virginie Miry stamde uit een kunstenaarsfamilie, waar veel aan muziek werd gedaan. Haar broeder was een bekend violist uit het orkest van de Opera en orkestmeester in de Maatschappij van Rhetorica de Fonteine, Pieter Miry en een groot toneelliefhebber. Haar zuster Sophie Miry en haar nicht Pauline, de latere toneelspeelster Mevrouw Fauconnier, speelden zeer vroeg toneel in zangstukken, daar de beiden een lieve stem hadden. Karel Miry was de jonge neef van Pieter Miry, die hem trouwens zijn eerste muzieklessen gaf. Na de dood van haar man, in 1864, heeft ze het toneel voor enige tijd vaarwel gezegd. Nochtans trad ze op herhaald en dringend verzoek van ‘Broedermin en Taelyver’ weer op. De liefde voor het toneel overwon de smart om het verlies en de steun van haar man en inspirator. Mevrouw Van Peene heeft haar man lang overleefd. In 1898 werd haar negentigste verjaardag met een groots huldebetoon gevierd. In 1855 kreeg Mevrouw Van Peene van de toneelmaatschappij De wijngaerd uit Brussel deze bijzonder versierde erepenning. Bijna vijfennegentig jaar oud is ze in 1902 gestorven en in het praalgraf van haar man bijgezet. Bruikleen van de rederijkerskamer De Fonteine.