De penning toont de buste naar links van Koningin Victoria getooid met de koningskroon en met rondom H . M . C . MAJESTY (links) QUEEN VICTORIA (rechts) en onder de buste, OTTLEY BIRMM. en met rondom een parelcirkel en een verhoogde versierde rand. Op de keerzijde staat in het midden een zicht op de tentoonstellingsgebouwen met erboven een zwevende engel met een palmtak en een laurierkrans in haar handen en met boven haar, rondom, THE INTERNATIONAL EXHIBITION OF / I862. (horizontaal) en met onder de afbeelding links, OTTLEY en rechts, BIRMM / tussen twee versieringen, OPENED 1ST MAY 1862 / DESIGNED BY / CAPTAIN FOWKE R.E. / ERECTED BY / MESSRS KELK AND LUCAS (de twee laatste regels volgen de verhoogde rand). Reeds in 1851 had te Londen de eerste Wereldtentoonstelling plaats gehad. Toen werd het beroemde Cristal Palace gebouwd dat in 1860 gedeeltelijk afbrandde. Na Parijs in 1855 was het in 1862 opnieuw aan de Britse hoofdstad om een Wereldtentoonstelling in te richten, ditmaal met een afzonderlijke “Art Gallery”. Net als in 1851 waren de initiatiefnemers en de sponsors afkomstig uit de privésector en zorgde de regering voor internationale en structurele omkadering van het evenement. De Expo trok meer bezoekers dan de voorgaande maar maakte desondanks amper winst. Ook het aantal buitenlandse exposanten overtrof voor het eerste het aantal eigen exposanten. De International Exhibition, ook wel bekend als de Great London Exposition, liep van 1 mei t/m 1 november 1862. Het Bureau International des Expositions heeft de tentoonstelling achteraf erkend als de 3e universele wereldtentoonstelling De tentoonstelling bevond zich naast de tuinen van de Royal Horticultural Society, op de plaats waar nu een groot aantal musea staan zoals het Natural History Museum en het Science Museum. Het totale terrein van de tentoonstelling bedroeg 9 hectare. Het gebouw waarin de tentoonstelling plaatsvond was ontworpen door kapitein Francis Fowke (1823-1865), en gebouwd door Charles en Thomas Lucas en Sir John Kelk. De kosten voor de bouw werden gefinancierd met de opbrengst van de Great Exhibition uit 1851. Het gebouw bestond uit een grote centrale ruimte met twee extra vleugels. De vleugels werden na de tentoonstelling gesloopt. Het centrale gedeelte was 351 meter lang, en had twee kristallen koepels. Hoewel deze koepels destijds de grootste ter wereld waren, waren de meeste bezoekers er niet echt van onder de indruk.