Succesvolle ambachtsmeesters met rendabele ateliers profileren zich op het einde van de 18de eeuw als ware ondernemers. Om uiting te geven aan hun welstand bouwen ze imposante woningen die de modetrends van hun tijd weergeven. Zo liet, Philipus Ignatuis Dierijckx (1748 -1811), tingieter en dus behorend tot het ambacht van de Gentse tin- en loodgieters, de traditionele bakstenen trapgevel van zijn woning aan de Korte Munt nr.3, in 1784 vervangen door een classicistische Lodewijk XVI-gevel. Architect Van Landegem tekende het ontwerp voor een arduinen lijstgevel met vier verdiepingen. Grote rechthoekige ramen, met beneden twee gebogen winkelramen voor het tonen de atelierproducten, doorbreken de gevel. De vrijwel intact bewaarde gevel is geen onbekende bij de Gentenaars. Minder bekend zijn de belangrijke bewoners van het pand.

Vanaf het einde van de 18de eeuw tot bij de aanvang van de 20ste eeuw woonden er succesvolle Gentse tingieters van wie objecten in diverse openbare verzamelingen binnen Gent bewaard bleven. Zij vertegenwoordigen ook een groep die de overgang van het corporatieve stelsel naar een vrije beroepsuitoefening gestalte geven. Als de tingieter Philipus Ignatuis Dierijckx, gevormd in het atelier van Gentse tingieter Van der Beken in 1811 overlijdt, zet zijn weduwe, Thérèse Cambier (⁺1816), tot 1814 de activiteiten voort. Op haar verzoek zal haar neef Louis-Jean Caluwé (1788-1829), de zaak verder zetten. Hij geeft zijn atelier de naam ‘In den Gouden Hond’ wat aan de voorbijgangers via het uithangbord kenbaar wordt gemaakt. Vanaf 1829 neemt Jacobus Joannes De Keghel (1797-1876) het bedrijf over. Samen met zijn zoon Jacques (1827-1902) bouwt hij een familiebedrijf uit met een enorme productiviteit. Zeer verscheiden gebruiksvoorwerpen worden er op oude ambachtelijke manier vervaardigd. Het atelier blijft ook na hun dood in handen van de familie De Keghel. Voor korte tijd zullen de tweelingzussen van Jacques, Frédérique (⁺1912) en Thérèse (⁺1917), het bedrijf leiden. Désiré De Keghel (1885-1940) neef van Jacques wordt de laatste telg van de familie die de activiteit tot 1917 voortzet. Met hem stopt ook de productie van het tinbedrijf aan de Korte Munt. Het huis wordt verkocht aan de orthopedist Heyntjes-Pichler, die tot de jaren 80 het pand bewonen. Inboedel van het atelier, zowel de voorwerpen als het tingietersmateiaal wordt in 1919 aangekocht door het Bijlokemuseum.