Het monument is samengesteld uit twee boven elkaar geplaatste trapeziumvormige stenen. De onderste steen heeft zes doorboorde sokkels, waarschijnlijk voor het plaatsen van een baldakijn boven de ligplaat in bepaalde omstandigheden. De bovenste steen wordt op de vier hoeken gedragen door stenen met bladversiering eindigend in de vorm van honden. De afgebeelde persoon is gehuld in een maliënkolder waarover een kort bovenkleed. Aan zijn linkerzijde hangt de schede van zijn zwaard aan een riem, deels verborgen achter zijn schild met karbonkelmotief. In de rechterhand houdt hij een groot zwaard. Het hoofd van de figuur rust op een kussen gedragen door twee engelen onder een baldakijn in de vorm van een versterking. De engelen zijn misschien te interpreteren als zieledragers. Zijn voeten rusten op een hond. Het grafmonument is een der best bewaarde getuigen van de 13de-eeuwse grafsculpturen in België. Het werd in 1948 ontdekt op het grondgebied dat eigendom was van de heer Felix Beernaerts uit Melle. Hij gaf de grond in huur aan de Rijksmiddelbare Tuinbouwschool van Melle. Tijdens het bewerken van de grond vonden zij het monument. Oorspronkelijk bevond zich op die plaats, en dit sinds 1247, de cisterciënzerinnenabdij van Nieuwenbossche Heusden. Bij de verwoesting van deze abdij tijdens de beeldenstorm in 1578, vluchtten de cisterciënzers naar hun refuge in Gent. Waarschijnlijk werd het grafmonument toen bedolven om het te vrijwaren. Na de ontdekking schonk de heer Beernaerts het grafmonument aan het stadbestuur van Gent waar het uiteindelijk een ereplaats kreeg in de refter van het toenmalige Bijlokemuseum, nu STAM. De heer Nowé, toemalig conservator van het Oudheidkundig museum, wijdde in 1952 een studie aan dit grafmonument wat leidde tot de identificatie van de overledene. In 1247 gaf Hugo III, burggraaf van Gent en Heer van Heusden, toelating aan de cisterciënzerinnen van Maria ten Bossche te Lokeren zich in Heusden te vestigen om er hun abdij van 'Nieuwen Bossche' te stichten. De enige voorwaarde was dat ze de stoffelijke resten van zijn vader Hugo II, alsook het grafmonument, naar hun nieuwe abdij zouden overbrengen. Vandaar de identificatie van het grafmonument als dit van Hugo II ( overleden in 1232) eveneens burggraaf van Gent en heer van Heusden. Gezien de stichtingsoorkonde van de nieuwe abdij dateert van 1247 zou het grafmonument in Doornikse kalksteen tussen 1232 en 1247 vervaardigd zijn.