Memento Mori
Indrukwekkende grafmonumenten in steen of metaal werden sinds de middeleeuwen veelvuldig in kerken en kapellen opgesteld. Eertijds zullen vooral de glanzende koperen en bronzen gegraveerde grafplaten de aandacht van de kerkgangers getrokken hebben. Grafmonumenten en grafplaten werden in de nabijheid van het graf in de muur aangebracht of dienden als afdekking van het eigenlijke graf. De bewerking van de grafplaten kon op verschillende manieren gebeuren. Soms werden gegraveerde levensgrote figuren uitgesneden en in een grafsteen ingelegd. De 14de-eeuwse bronzen grafplaten van de Gentse patriciërs Willem wenemaer en Margaretha Sbrunen zijn hier voorbeelden van. het merendeel toont echter de overledene in traditionele gisantenhouding, geplaatst in een architecturale nis tegen een rijk uitgewerkte achtergrond (zie grafplaat van Gillis de Suttere, inv. 00355). Pas in de 16de eeuw maakten figurale voorstellingen plaats voor zuivere grafschriften. Omwille van het gemakkelijk te recuperen materiaal bleven weinig grafplaten bewaard. Ze verdwenen veelal in de smeltkroes voor aanmaak van allerlie wapentuig.