Li Bai 李白 (701 -762), ook bekend als Li Bo of Li Tai Bo, wordt vaak samen met tijdgenoot Du Fu 杜甫 (712-770) beschouwd als de meest eminente dichters uit de literaire geschiedenis van China. Zijn gedichten kenmerken zich als melancholisch en filosofisch, maar bevatten daarnaast ook veel spitsvondigheden en kritiek naar machthebbers, veelal in humor verweven. Naar verluid zou Li Bai zijn gedichten vaak in dronken toestand schrijven om 'zijn geest te kunnen bevrijden.' Over zijn persoonlijk leven is niet bijster veel bekend, maar naar verluid zou zijn leven vele pieken en dalen hebben gehad, daar hij in dienst van de keizer wisselend van gunst in ongenade viel. Dit zou hij in zijn poëzie hebben verwerkt. Tot op heden leeft de nalatenschap van Li Bai nog altijd voort en ongeveer 1100 gedichten zijn van hem bewaard gebleven. Zijn werk wordt bovendien onderwezen op Chinese scholen alsook voor decoratieve functies gebruikt op monumenten.