Op de voorzijde staat centraal een gehelmde vrouw in vooraanzicht met een rechtopstaande drietand in haar linkerarm en met aan haar voeten een passer en schilderspalet ; links ervan zit een tweede vrouw naar links met een koord in haar handen en met haar voeten rustend op een hoorn des overvloed ; rechts zit een vrouw naar rechts te schrijven in een boek dat op een wereldbol ligt, ze kijkt op naar de rechtstaande vrouw ; bovenaan zweeft een engel naar links met een bazuin in haar rechter – en een hoorn des overvloed in haar linkerhand ; op de achtergrond een zicht op Cristal Palace, onderaan een lege afsnede en rondom een geprofileerde rand. Op de keerzijde een open krans van twee lauriertakken, onderaan samengeknoopt, en met erin gegraveerd, AWARDED / BY THE / CRYSTAL PALACE COY / FOR A / PICTURE OF FRUIT. / PAINTED BY / J. CAPEINICK. / OF / GHENT / 1873 ; tussen en rond de tekst zijn sierlijnen gegraveerd en onderaan langs de geprofileerde rand, W.J. TAYLOR. LONDON. Vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw werden in gans Europa regelmatig Wereldtentoonstellingen gehouden. Er ontstond een echte wedijver tussen de verschillende grootsteden. Groot-Brittannië besloot in 1871 om jaarlijks in de hoofdstad een gespecialiseerde internationale expositie in te richten. Het experiment werd door het publiek niet goed onthaald en de reeks, die eigenlijk tien jaar had moeten duren, werd in 1874 voortijdig afgebroken. De meest tot de verbeelding sprekende van deze Londense tentoonstellingen is ongetwijfeld deze van Crystal Palace. De afdeling Schone Kunsten nam altijd een voorname plaats in bij de beloning van de deelnemers van de Wereldtentoonstellingen. De firma W.J. Taylor uit Londen gaf deze medaille uit als beloning voor de bekroonde kunstenaars. De Gentse kunstschilder Jean Capeinick veroverde dit exemplaar met een schilderij van bloemen en fruit. Jean Capeinick werd geboren te Gent in 1838 en verwierf faam als realistisch bloemenschilder, maar hij realiseerde eveneens stillevens en tuingezichten. In 1872 werd hij leraar aan de Gentse Academie voor Schone Kunsten. Vanaf 1882 vestigde hij zich te Brussel en overleed te Schaarbeek in 1890. Hij werd op doek vereeuwigd door zijn goede vriend Theo Van Rysselberghe.