Op een koperen medaillon zijn in zilver de naar elkaar toe gewende bustes van Van der Meersch (links) en Van der Noot (rechts) opgezet met rondom op de verhoogde rand ingegraveerd, G.RL VAN DER MEERSCH (links) EN (boven) M. E. H. VAN DER NOOT (rechts) 1790 ? (onderaan). Op de keerzijde zijn de vier vijzen te zien van de opgezette figuren. Bovenaan is een rechthoekige lus met twee lauriertakjes. Hendrik Karel Nicolaas van der Noot (Brussel, 7 januari 1731 - Strombeek, 12 januari 1827) was een Brabantse rechtsgeleerde, advocaat en politicus. Hij was één van de hoofdrolspelers van de Brabantse Omwenteling (1789-1790) tegen het Oostenrijkse gezag (keizer Jozef II). Deze omwenteling leidde tot de kortstondige oprichting van de Verenigde Nederlandse Staten (11 januari 1790 - december 1790). Het zijn Van der Noot en generaal Vander Meersch die in oktober 1789 met een patriottenleger vanuit Breda het keizerlijke deel van het hertogdom Brabant veroverden. In de eerste veroverde (of bevrijde) gemeente, Hoogstraten, publiceerde Van der Noot op 24 oktober 1789 zijn Manifest van het Brabantse Volk. Het document legt uit waarom het Brabantse volk het recht heeft om de gehoorzaamheid aan de keizer op te zeggen. Het belangrijkste argument is dat de wil van de natie de hoogste wet is, en als die geschonden wordt door een heerser, dan mag de natie tegen die heerser dus in opstand komen. Achtereenvolgens werden in twee maanden Turnhout, Gent en Brussel veroverd. Ook de andere Zuid-Nederlandse staten zeggen Jozef II wacht aan. De Staten van Vlaanderen doen dat op 4 januari 1790 met het Manifest van de Provincie Vlaanderen. Kort daarop werd Van der Noot het hoofd van de nieuwe confederale Zuid-Nederlandse republiek.